AŞKIN TANIMI ?

Bir çift gözle hayat arasında sıkışıp kalmaktır aşk...
Neden bu mahkumiyete göz yumduğunu bilmeyerek,
Sarmalamaktır kendini ellerinin ellerine bıraktığı kokuya...
Bilerek, isteyerek kendini acının kucağına öylece bırakmaktır,
Aynalarda kendini tanıyamamaktır,
Nefes alıp vermek kadar özgürce yaşamaktır...
Giderken çaresizliğe, kalırken sessizliğe sığınmaktır,
Yaşamla ölmek arasındaki o ince çizginin,
Bizim yaşayabildiğimiz kısmıdır,

Varlığıyla da yokluğuylada yetinmeyi bilmektir aşk,
Herşeye kudretli gönüller, savunmasızdır kimi zaman
Geceleri sarılıp uyuduğumuz tek şeydir aşk,
Limanıdır sahipsiz gemilerin,
Dalgalardan, fırtınalardan uzak,
Dinginliği başka, çoşkunluğu başka alemlerin kapısı olan...

Gerektiğinde gözünü kırpmadan ölmeyi bilmektir aşk,
Olmaz denen şeyleri olduran,
Adı konmayan bir şarkıdır,
Her yüreğe dokunan, her yarayı kanatan,
Bazen ağlamak, bazen gülmektir aşk,
Ne olduğundan çok, ne olacağını bilmediğimiz,
Kapıyı çalana kadar özlediğimiz,
Kapıyı çaldıktan sonra geçmişimiz, geleceğimizdir aşk...

Aşk, sıcacık ve sevgi dolu kalptir...
Her zaman sol yanımızdan bize hayat verir...
Ta ki o kalp durana ve bizi içten içe yok edene kadar...

Cevap: Aşkın tanımı?
________________________________________
GiDEN VE KALAN SEVGiLiNiN DiLiNDEN AşK

Aşk neydi? insana neler verirdi ve neler alıp götürürdü? Bu bitmez ve
dinmeyen sancılı soruların cevapları nelerdi, kim cevaplayacaktı… O halde bu
soruların cevaplarını giden ve kalan sevgiliden dinleyelim bir de bakalım
neler diyecekler bizlere….

GiDEN SEVGiLi:

Aşkı ben mi tanımlayacağım şimdi ve bu bitmez soruların cevaplarını… Aşk
bana göre bir tutku, bir macera ve hayal ürünüydü sadece o kadar… Biri
çıkmıştı karşıma yalnızlığın en ağır idamlarında… Sevmeli miydim ve sevgili
olmalı mıydım bir türlü karar veremiyordum… Ama onun o manalı gözleri ve
içten gülümsemesi içimi ısıtıyordu… Belki de tutunacak dalımı da bulmuştum,
yalnızlığın en ağır idamından beni kurtaracak… Sevgilim olur musun demiştim
umarsızca ve kaygısızca… Kabul etmişti o da, aslında edeceğini en baştan
biliyordum çünkü gözler hiçbir zaman yalan söylemezdi insana… Beni benden
daha çok seviyordu ve beni mutlu edecekti bundan adım gibi emindim… Her şey
mükemmeldi ilk başlarda, sevdiğini söylüyordu ve açıkçası bu da egomu tatmin
ediyordu… Ben seviyor muydum aslında bu da tartışılırdı… Bende ki sadece
hoşlantıydı ve öyle de kalacaktı bana göre… Sevmiyordum aslında onu çünkü
kolaydı ve her istediğimi koşulsuz yerine getiriyordu, bana göre zor
olmalıydı çünkü aşk zoru severdi… Kavgalarımız bile hep tek taraflıydı,
hatalı olsam bile sevgisi her şeyi alttan almasına sebep olduruyordu
açıkçası bu da beni korkutuyordu… Bir gün el ele dolaşırken sahil kenarında,
gözlerimin içine bakarak " beni yüreğinin neresine koydun acaba" diye
sorduğunda yıkılmıştım o dakika… Ellerini bıraktım ve anlamasız bir soru
sorma diye geçiştirdim sadece, şakındı ve imalı bakıyordu, ben ise gözlerimi
ona bile çeviremiyordum sevmediğimi anlar korkusuyla… yine bir gün sahilde
bankta otururken ona söz vermesini istedim, bu söz "bir gün sana haber
vermeden sessiz ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dememdi… O da
bana " bir gün gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım
akmasın ardından" dedi…O gün sabaha kadar düşündüm ve ilişkiyi bitirmeye
karar verdim…. Peki ayrılma sebebim ne olabilirdi ki, her şey mükemmeldi ve
beni deli gibi seven biriydi.. Kafam allak, bullak olmuştu düşünemez hale
geldiğim bir anda, bitirmeye karar verdim sessizce giderek hayatından… Bir
sürü mesajla karşılık verdi, neden niçin sorularla… Telefonumu kökten
kapattım soruları cevaplamamak adına onun hiç biri suçu yoktu hatta ayrılma
sebebimde, şimdi ne yazacaktım ki ona… Aradan aylar geçti ve ben hala
nedenini anlamadığım bir durum içersinde onu düşünüyordum ve gülen gözlerini
özlüyordum… Aramalıydım tekrardan, ya dönmezse geri bana bu türlü sebepsiz
ayrılmadan sonra… Her şeyi şimdi anlıyorum, bende onu sevmiştim ama geç
anlaşılmış bir sevgiydi bendeki sadece o kadar.


Aşk neleri mi getirdi bana;


Beni seven ve gülen gözleriyle bana sevmenin ne demek olduğunu öğreten
birini getirdi… Yalnızlığın en ağır idamından kurtardı, geç kalmış olsam da
her ne kadar, anlamada, sevmenin koşulsuz olduğunu öğretti…
Aşk neleri mi aldı benden;
Aşk bana verdiklerini geri aldı nankörlüğüm yüzünden…
şimdiler de ben sevgilimin gözyaşlarıyla kalmışlığını değil de, gülen
gözleriyle hatırlıyorum…


KALAN SEVGiLi:


Aşkı tanımlama sırası bana mı geldi şimdilerde… Aşk bana göre tutku, yanık
sevda türküsü, özlem, hasret ve hayal dünaysının en güzel büyüsü… Biri
çıkmıştı karşıma sevgiden umudu kestiğim anda… Gözlerine baktığım an işte bu
dedim bu seni hayata dönderecek olan insan… Sevmiştim koşulsuz, kuralsız ve
çıkarsızca… Her şey mükemmeldi ilk zamanlarda… Heyecanlanmayı , tutkuyu ve
sevmenin yüceliğini yeniden anlamıştım o sıralarda…
Mutluydum,
Seviyordum
Ve bana göre seviliyordum…


Bu üç şey de açıkçası ayaklarımı yerden kesmiyor değildi… Her günümü hemen
hemen ayırıyordum ve bundan da hiç mi hiç gocunmuyordum… Bir gün sahilde el
ele yürürken gözlerinin içine bakarak beni yüreğinin neresine koyduğunu
sorduğumda eli bıraktı anlamsızca ve lafı değiştirdi " bana böyle anlamsız
sorular sorma" diyerek… Aslında o gün anlamıştım benim onu sevdiğim kadar
beni sevmediğini… Ama bunu ne ona, ne de kendime itiraf ediyordum, açıkçası
korkuyordum bitmesinden ve sırf bu yüzden de içime atarak susuyordum denize
bakışlarımla itirafımı ederek… Yine bir gün sahil kenarında bankta otururken
bana bir söz vermemi istedi… Bu söz ise; "bir gün sana haber vermeden sessiz
ve sakince gidersem ağlamayacağına söz" ver dedi… Ben de ona " bir gün
gitmek istersen o zaman bana kendin söyle ki gözyaşlarım akmasın ardından"
dedim… O gün son buluşmamızdı ve o yine yapacağını yapmıştı… Bir anda
hayatıma sessizce girdiği gibi, sessizce gitti habersizce… Aradım günlerce,
mesajlar gönderdim "neden, niçin" diye… Mesajlarım gitmişti ona gitmesine
ama cevapları bana gelmemişti hala… çünkü telefonunu kökten kapatmıştı,
ulaşmayayım diye ona…
Ağlıyordum…
Seviyordum…
Ve hala içimde ki sevgiyi yok edemiyordum…
Bana tekrar dönüp "yeniden başlayalım mı "dese tek diyeceğim kelime," git
kendine başka bir oyuncak ara" demek olurdu herhalde…


Aşk bana neler mi getirdi;


Sevmenin ne demek olduğunu öğretti ve hayallerin gerçek olduğunu,
gerçeklerin ise hayal olduğunu gösterdi…Elinden oyuncağı alınmış gibi
ağlamayı getirdi….


Aşk benden neleri mi götürdü;


Gülen gözlerimi, karşımda ki insanlara güvenmeyi, kahkahalarımı ve en
önemlisi bende ki beni götürdü…


şimdiler de ben sevgilimin sebepsiz gidişiyle değil de, yalan gözleriyle
seviyorum demesini hatırlıyorum…

NEDİR YAHU BU AŞK ?

Aşk neymiş öğrenelim bakalım...

Sesini duyduğunuz anda avuçlarınız terlemeye kalbiniz deli gibi çarpmaya başlıyorsa...
bu aşk değil HOŞLANMAK'tır
-
Ellerinizi ondan çekemiyor sürekli dokunmak sarılmak istiyorsanız..
Bu aşk değil ARZULAMAK'tır
-
Yanınızda bir tek o olduğu için onu istiyorsanız....
Bu aşk değil YALNIZLIK'tır
-
Herkes onunla olmanızı beklediği için onunlaysanız...
Bu aşk değil SADAKAT tir
-
Size sıcak, yakın davrandığı için onunlaysanız...
Bu aşk değil KENDİNE GÜVENSİZLİK'tir
-
Üzülmesini istemediğiniz için onunlaysanız...
Bu aşk değil ACIMAK'tır
-
Ona değer verdiğiniz için hatalarını hoş görüyorsanız..
Bu aşk değil ARKADAŞLIK'tır
-
Bütün gün ondan başka hiçbir şey düşünmediğinizi söylüyorsanız..
Bu aşk değil KOCA BİR YALAN'dır
-
Onun iyiliği için kendinizden çok Şey feda edebiliyorsanız...
Bu aşk değil YARDIMSEVERLİK'tir
-
O üzgünken sizin de kalbiniz acıyorsa...
İşte bu AŞK'tır
-
Tarif edemediğiniz bir çekim yüzünden ondan bir türlü kopamadığınızı düşünüyorsanız..
İşte bu AŞK'tır
-
O herkese güçlü görünmesine rağmen içindeki zayıflığı hissedebiliyorsanız..
İşte bu AŞK'tır
-
Başkalarını da çekici bulmanıza rağmen hiç pişmanlık duymadan onunla kalmaya devam edebiliyorsanız..
İşte bu AŞK'tır
-
Bu yazıyı aşkı başka Şeylerle karıştırmasını istemediğiniz bütün arkadaşlarınıza göndermeniz dileğiyle............
-
Bir ara gönderirim mi diyorsunuz
işte bu BAHANEDİR....

Aşkın Hikayesi
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:

Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.

Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.

Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.

Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.

Aşk, 'Zenginlik, beni de yanına alır mısın? ' diye sormuş.

Zenginlik, 'Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok.' demiş.

Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibirden yardım istemiş. 'Kibir, lütfen bana yardım et! ',

Kibir 'Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin.' diye cevap vermiş.

Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: 'Üzüntü, seninle geleyim.'

Üzüntü 'Of, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var.'

Mutluluk da Aşkın yanından geçmiş; ama o kadar mutluymuş ki Aşkın çağrısını duymamış.

Aşk, birden bir ses duymuş. 'Gel Aşk! Seni yanıma alacağım...'

Bu Aşk an daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.

Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşka yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgiye sormuş:

'Bana yardım eden kimdi? ' Bilgi 'O, Zamandı' diye cevap vermiş.

'Zaman mı? Neden bana yardım etti ki? ' diye sormuş Aşk.

Bilgi gülümsemiş:

'Çünkü sadece Zaman Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir'

GAZALİYE GÖRE İLAHİ AŞK

İlahi Aşk...
MS 1058-1111 tarihleri arasında Horasan'da yaşayan İmam Gazali'nin 200 civarında eseri bulunmaktadır. Mükasefet-ü'l Kulüb (Kalplerin Keşfi) en önemli eserlerinden biridir. Kalplerin Keşfi konu itibariyle Tasavvufi bir eserdir. Tasavvuf, kalp ile ilgilenen bir ilimdir. Cenab-ı Hakk'ın her gün ziyaret ettiği kalp, kuşkusuz temiz olmaya layıktır. Çünkü bu kulun Rabb'ine karşı edeb kuralıdır. Kalplerin Keşfi adlı eserinde İmam Gazali ayet ve hadislere uygun tarzda Tasavvufu işlemiştir.
Aşk konusunda İmam Gazali'nin görüşleri
'Sevgi' canlı varlığın, haz veren bir nesneye karşı eğilimli olmasıdır. Söz konusu eğilimin güçlenmesi haline aşk denir.
Aşk duygusu, aşığın sevgilisine kul olması ve sahip olduğu her şeyi uğrunda feda etmesine yol açacağı bir dereceye varabilir.
Züleyha'nın Hz. Yusuf'a karşı duyduğu aşkın ne dereceye vardığına bir baksanıza! Kadının bütün servet ve güzelliği bu uğurda gitmiş. Yetmiş deve yükü mücevher ve gerdanlığının var olduğu söylenir, hepsini Hz. Yusuf'un aşkı uğruna harcamış. 'Bugün Hz. Yusuf'u gördüm' diyen herkese, eline geçeni zengin edecek değerde bir mücevher vere vere elinde hiçbir şey kalmamış.
Aşırı aşkından dolayı diğer her şey aklından çıktığı için karşılaştığı her şeyi 'Yusuf' diye çağırır olmuş, o kadar ki, başını göğe kaldırdığı zaman Hz. Yusuf'un adını yıldızların üzerinde yazılı görürmüş.
Rivayete göre, Züleyha iman edip Hz. Yusuf onunla evlendikten sonra eski aşığı ve yeni kocasından ayrı yasamaya yönelerek kendisini ibadete vermiş, varlığını tamamen Allah'a adamış.
Nihayet bir gün, Hz. Yusuf'a demiş ki, 'ben sana Allah'ı tanımadan önce aşık olmuştum, fakat O' nu tanıyınca kendisine karşı duyduğum muhabbet, diğer her şeyin sevgisini gönlümden giderdi. O' nun sevgisine bedel istemiyorum.'
Leyla ile Mecnun' un aşk hikayesini herkes duymuştur. Mecnun'a 'adın ne? ' diye sorarlar, 'Leyla' diye cevap verir. Bir gün yine Mecnun'a 'Leyla ölmedi mi ' derler. 'Hayır, Leyla kalbimde yaşıyor ölmedi, Leyla benim' diye karşılık verir.
Yine bir gün Mecnun, Leyla'nın evi önüne gider ve gözlerini gök yüzüne diker. Ona 'ey Mecnun, gökyüzüne değil, Leyla'nın odasının duvarına bak, belki onu görürsün' derler. O böyle diyenlere 'gölgesi Leyla'nın evine düşen yıldız bana yeter' diye karşılık verir.
Anlatıldığına göre, Hallac-ı Mansur'u seksen gün hapsetmişler, İmam-i Şibli, bir gün ziyaretine gitmiş ve 'ey Mansur, Muhabbet nedir' diye sormuş. Mansur 'bu soruyu bana bugün değil, yarın sor' demiş. Ertesi gün olunca Mansur'u zindandan çıkarırlar ve üzerinde boynunu vurmak üzere yere yaygı yayarlar, bu sırada İmam-i Şibli çıkagelerek karşısında dikilir. Bu anda Mansur ona seslenir, 'ey Şibli! Sevginin başı yangın, sonu ise ölümdür.'
Hallac-ı Mansur'un nazarında Allah'tan başka her şeyin batıl olduğuna kesin kanaat gelince ve yalnız Allah'ın hak olduğunu bilince, Hak isminin onun kendi adı olduğunu unutmuş ve "sen kimsin? " sorusuna muhatap olunca 'ben Hakk'ım' diye cevap vermiştir.
Elbette ki Tasavvufi anlamda, aşık kul; sevgili, âlemlerin Rabbi olan Allah'tır. Aşk, bu hikayelerde de okuduğumuz gibi mecazi aşkla başlayarak yol alan ve Allah'a ulaştıran İlahi Aşk'tır.
İmam Gazali